tag:blogger.com,1999:blog-71895569590834217192024-03-12T18:49:21.435-07:00OorlogsverhalenDeel uw oorlogsverhaal met anderen op deze website
Email naar: redactie2010@hotmail.com
Kent U, of bent U iemand met een verhaal dat te maken heeft met oorlog? Neem dan contact op.Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-11385110643665769562010-01-25T09:51:00.000-08:002010-01-25T09:57:43.447-08:00Zestig jaar na datoHet is al meer dan zestig jaar geleden, maar elk jaar in November komen de herinneringen aan de oorlogswinter in 1944 weer naar boven.
Ik was zeventien jaar en telefoniste bij de PTT in Leeuwarden. Er waren in die tijd maar weinig mensen die hun telefoon nog konden gebruiken..Allemaal afgesloten door de Duitse bezetter .Zelf een gesprek tot stand brengen ging ook bijna niet.Een nummer draaien, Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-14011354276223250582010-01-17T09:48:00.000-08:002010-01-17T09:48:02.808-08:00Een lach en een traanHet speelde zich af in de eerste dagen van de oorlog 40-45
Een Duitser woonde een paar huizen verder in de straat waar de smederij van mijn man stond. Hij sprak vol trots over het Grote Duitse Rijk.
Elke morgen bracht hij verslag uit over de vorderingen van de Duitse weermacht. Niemand had daar behoefte aan en mijn man al helemaal niet.Op een morgen stond de Duitser tamelijk dicht bij het Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-41732511049814308152010-01-17T09:34:00.000-08:002010-01-17T09:34:15.649-08:00"Niet alle Duitsers waren slecht"Als meisje van elf en half jaar was ik het oudste kind van het gezin. Mijn vader was Bart Derksen, en mijn moeder Leida de Haan. Er waren nog zes andere kinderen vijf broers en een zus. Geert de jongste als nummer zeven is in het opvoedings huis in Harreveld geboren , tijdens de evacuatie.
Maar ja, ik wil beginnen bij mijn herinneringen. Dat wij uit huis moesten vertrekken, kwam door het Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-59881357698512779672010-01-17T09:28:00.000-08:002010-01-17T09:28:20.096-08:00Studenten in de oorlogIn het voorjaar van 1943 werd door de Duitse bezetter geeist dat de studenten een "Loyaliteitsverklaring" zouden tekenen. Degenen die dat weigerden, en dat waren praktisch allen behalve de NSBers, moesten zich melden voor tewerkstelling in Duitsland.
Deze studenten werden verzameld in het kamp "Ommen". In dit kamp werd bekend dat het beroepspersoneel van de drie strijdmachten, d.w.z. Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-66982186600203768512010-01-17T09:11:00.000-08:002010-01-17T09:11:46.049-08:00De Zeereis Naar IndiëRudy Kousbroek is schrijver. Hij werd in 1929 geboren in Nederlandsch-Indië. Hier vertelt hij over een reis uit Nederland met een grote oceaanstomer terug naar huis. Vroeger bestonden er ook al kinderen, ik was er een van. Ik was vijf toen we uit Holland teruggingen naar Indië, niet met een vliegtuig maar met de boot; dat was zo'n ongelofelijke belevenis dat ik mij er nog veel van herinner.
Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-5881818748790079322010-01-17T09:02:00.000-08:002010-01-17T09:02:30.960-08:00Van Achter Het Raam Keken Ze Naar OnsIn juli 1952 vertrok vanuit Bandoeng, Indonesië, het Engelse stoomschip Somersetshire richting Nederland. Aan boord waren veel Indische Nederlanders. Onder hen bevond zich ook de familie Von Kriegenbergh: August (1916-1991), de zwangere Charlotte (1917) en hun vijf jonge kinderen Emy, Rudolf, Arthur, Olga en Ulrich. Precies vijftig jaar geleden vestigden ze zich in Nuenen.
Als de familie Von Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-79615219904826325872010-01-16T10:11:00.000-08:002010-01-16T10:11:33.429-08:00'Het verhaal van mijn ouders'Het enige wat ik thuis gehoord heb over WO-II waren heel soms een paar opmerkingen midden in een gesprek aan het adres van de Japanners of de Indonesiërs. Opmerkingen die zich opdrongen maar ook gauw weer naar de achtergrond verdwenen. Opmerkingen waardoor het verleden eigenlijk al een heel klein beetje geopend werd. Daarover werd gewoon niet gesproken, alsof het een stilzwijgende afspraak was Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-38103740106392855772010-01-14T08:31:00.000-08:002010-01-14T08:33:53.903-08:00Weg uit Bergen-Belsen terug naar Amsterdam
“Voor de eerste maal werd ik zonder mijn man gearresteerd, op 18 februari 1943 te Amsterdam. Ik kwam via de politie-gevangenis, na het verhoor bij de SS, in de Duitse politieke gevangenis en daarna in het concentratiekamp Vught. Van hieruit werd ik op transport gesteld naar het doorgangskamp Westerbork.
Dank zij bijzonder veel geluk en mijn `honderdtwintigduizend Sperrung’ kwam ik in Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-54193074737933052182010-01-11T12:00:00.000-08:002010-01-11T12:00:38.423-08:00Verkrachtingvoorjaar, 1945
Ik ging een met een buurmeisje op tocht, uit Haarlem-Noord vandaan. Mijn vader en moeder zeiden: 'Ga er maar weer eens op uit, want er is niets meer.' Dat meisje was zestien of zeventien. Toen zei haar moeder -en die waren zo rooms, of ja katholiek, weet je wel, en een stuk of zes, zeven dochters had ze, en één zoon- toen zei dat mens ineens:'En als je het niet kan krijgen, dan Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-23857692095225168142010-01-10T16:34:00.000-08:002010-01-10T16:51:11.446-08:00Het kampleven van Jan Cools,
Bij bezoek aan een concentratiekamp komt men diep onder de indruk. Men is er stil en bedrukt. Het lijden dat de gevangenen daar hebben moeten doorstaan, is voor iemand die het niet heeft meegemaakt onvoorstelbaar. En voor diegenen die het moesten ondergaan en er levend uit zijn gekomen omdat het wonderbaarlijke aan hun kant stond, is Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-55371570077061864192010-01-10T07:56:00.000-08:002010-01-10T08:06:17.901-08:00Ooggetuigeverslag van de joodse Belg Nathan Ramet"IK BEN EEN GETUIGE, GEEN HISTORICUS. DAT IS EEN GROOT VERSCHIL.
IK GETUIG VEEL. IK GA NAAR SCHOLEN, GEVANGENISSEN... REEDS TIEN JAAR
PRAAT IK ER DAAR OVER. DIT JAAR BEN IK AL LANGS EEN TWINTIGTAL SCHOLEN
GETROKKEN. SOMS IN HET ENGELS, SOMS IN HET FRANS, MEESTAL IN
HET NEDERLANDS. BIJ DE TWEETALIGE OVERLEVENDEN IS ER PRAKTISCH NIEMAND
MEER. IK BEN ALS BELGISCHE JOOD, DUS ALS JOOD DIE LEEFDE Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-18597512729801792092010-01-09T20:00:00.000-08:002010-01-09T20:00:32.866-08:00Oorlogsverhalen, opgetekend door Jef Maanders
A.H.T van Beekvelt (20-12-1925) was van 1943 tot de bevrijding van Helmond op 17-09-1944, ondergedoken bij zijn huidige zwager. Kwam toen bij de Binnenlandse strijdkrachten en is daarna in Oostende in dienst gekomen. Vandaar ging hij met de “Vienna” naar Tilbery in Engeland en werd ingedeeld bij de RAF. Na diverse opleidingen werd hij tewerkgesteld als Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-48983277542309363022010-01-09T16:56:00.000-08:002010-01-09T16:56:36.808-08:00"Nooit meer Auschwitz"
Hier roep ik de herinnering op aan het lot van uw gemeenschap, die in de Shoah driekwart van haar leden verloren heeft - meer dan 100.000 mannen, vrouwen en kinderen. Het was een gemeenschap die volledig geïntegreerd was, die eeuwenlang vrij op Nederlandse bodem had geleefd en die belangrijke bijdragen had geleverd aan de intellectuele rijkdommen van het land en aan zijn opmerkelijke geest van Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-33569031598717381082010-01-09T15:31:00.000-08:002010-01-09T15:56:08.468-08:00O oorlog, een gedicht van Salah HassanOmdat oorlogsverhalen zo persoonlijk zijn, kunnen deze ook zo anders uitgedrukt worden dan een feitelijke weergave en chronologische opsomming van gebeurtenissen. De redactie kwam dit gedicht tegen op internet en twijfelde geen moment, gedichten zijn natuurlijk ook van harte welkom op deze site!
U kunt ook uw eigen persoonlijke bijdrage sturen naar: redactie2010@hotmail.com er zal dan Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-68879013134462081392010-01-09T14:52:00.000-08:002010-01-09T15:05:42.863-08:00Loek Rosenbaum over zijn jaren in de oorlog"Bossche oorlogsverhalen vullen de hele dag"
DEN BOSCH
In twee jaar tijd kwam Loek Rosenbaum maar twee keer op straat. Om te switchen van onderduikadres. Zaterdagmiddag 19 april 2008 sprak Loek Rosenbaum (77) in een vrijwel vol Jheronimus Bosch Art Centre over die jaren in Den Bosch, van de zomer in 1942 tot de bevrijding eind oktober 1944.
"Je hoorde weinig, aan elk greintje hoop Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-68983953624761854632010-01-09T11:31:00.000-08:002010-01-09T11:36:32.118-08:00oorlogsherinneringen van mijn opa: Willem jr. MetzIn deze bijdrage staan de oorlogsherinneringen van mijn opa; Willem jr. Metz beschreven, die toen zijn oorlogstijd in Haarlem doorbracht. Dit is een beknopte versie van al zijn oorlogsherinneringen.
Alle teksten zijn geschreven door Willem Metz.
"In het najaar van 1939 zou het in het kader van de oorlogs dreiging Haarlem een hele nacht verduisterd zijn. Gordijnen dicht, geen straatlantaarns. Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-52410255132742831762010-01-09T09:59:00.000-08:002010-01-09T10:00:51.665-08:00De hemel en de hel van Wijnand Mees
'Het waren geen angsten die met de oorlog te maken hadden, integendeel. Ik ben in 1934 geboren en was vijf jaar toen de oorlog uitbrak. Het loeien van het luchtalarm, de schuilkelders ingaan, het vormde voor mij allemaal geen probleem. Het marcheren van Duitse soldaten vond ik zelfs heel boeiend. Dat prachtige klikken van het ijzer onder hun laarzen.
Ik had er geen angst voor. Het was alsof Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-62245967784814501202010-01-09T08:31:00.000-08:002010-01-09T08:31:58.335-08:00Het was wel super spannend...Harrie Donkers is een broer van mijn oma. Hij woonde toen de oorlog begon richting Gemert - Handel op het Wolfsbos. Hij was destijds 10 jaar en hij had drie broers en twee zussen.
In 1940 was de oorlog begonnen. Harrie vertelde dat het ook gelijk al in Brabant te merken was, want er was gevochten bij het kasteel in Gemert. Daar zat een landloper die hete “paus”. Die vroeg om eten aan de DuitseAdminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-38102390648374498392010-01-09T08:16:00.000-08:002010-01-09T08:23:40.086-08:00Opa van Berlo vertelt ...
Één van de bekendmakingen van de Duitsers in Gemert na de inval
Ik was thuis en toen kwamen de Duitsers opeens binnen. En dat was schrikken natuurlijk en er was ook meteen paniek je hoorde iedereen schreeuwen en roepen....
Een verhaal van opa Van Berlo opgetekend door kleinzoon Freek van Berlo en zijn klasgenoot Frank Brouwers.
Hoe oud was U toen de oorlog begon?
Eens even denken.. Toen wasAdminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-35439443787721764892010-01-09T07:06:00.000-08:002010-01-09T07:06:18.545-08:00Ik leef, omdat sommigen aan de dood ontsnapten
Toen mijn oma van moederskant nog leefde, waren de verhalen uit de Tweede Wereldoorlog nooit ver weg. Oma's eveneens joodse vriendinnen en buurvrouwen, die voor mij allemaal 'tante' heetten, waren van dezelfde generatie. Hoewel ik niet religieus opgevoed ben, maakte mijn joodse komaf wel dat oorlogsverhalen me als kind extra hard raakten. Ook op school. Beelden en teksten in de geschiedenisles Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-47994775791896012242010-01-08T20:11:00.000-08:002013-04-08T09:16:13.264-07:00Het leven na de oorlog......
Wat gaat Piet na de oorlog doen om in zijn levensonderhoud te voorzien:
Folkert de Leeuw.
Eind 1945 of begin 1946, werkt Folkert de Leeuw, als wever in de textielfabriek van Van Heek te Enschede, afdeling Kremersmaten. Hij werkt daar in de ploegendienst. Er was een "nieuwe" bij hem in de ploeg gekomen. Iedereen doet gewoon z'n werk, af en toe een praatje, maar dan valt het Folkert op, dat de "Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-21422556193846797012010-01-08T19:58:00.000-08:002010-01-08T20:11:28.886-08:00De eerste oorlogservaring....Het is donderdag 9 mei 1940, te omstreekt 23.00 uur, wanneer in de openbare school te Elst de telefoon over gaat. De compagniescommandant, luitenant Bonnema neemt op:
Bonnema: "4 MC, luitenant Bonnema".
Heemstra: "Met luitenant Heemstra. Ik moet u namens de commandant 4e Divisie mededelen dat 4MC, om 05.00 uur graad 3 moet hebben."
Bonnema: "GoedAdminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-78606581049140317312010-01-08T19:50:00.000-08:002010-01-08T19:50:21.442-08:00“Plotseling stond er een Duitse soldaat met een geweer tegenover mij”Hier het verhaal van Eindhovenaar Iwan Garay (1929) over zijnherinneringen aan WOII.
Iwan Garay tijdens de oorlogsjaren
in Eindhoven.
Dat de oorlog op 10 mei 1940 echt was begonnen bleek laat in de middag van die vrijdag. Een aantal mannen, enkel gekleed in ondergoed, kwam onze straatin. Het waren Nederlandse militairen die vanuit Weert naar Eindhoven waren gelopen en hun uniformenAdminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-10964014404137570732010-01-08T07:30:00.000-08:002010-01-08T07:30:08.553-08:00Bonkaart voedingsmiddelen
Klik op de foto om te vergroten
1944, Amsterdam
De eerste bonkaarten waren eenvoudiger. Om vervalsing te voorkomen werden ze ingewikkelder gemaakt. De cijfers werden in verschillende vormen opgezet. Er werden meer kleuren gebruikt en ornamentjes. Deze bonkaart is nog in mijn bezit, doordat mijn broer op 24-01-1945 overleed. Na overlijden van personen moest de kaart binnen twee dagen Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7189556959083421719.post-54212001873713803152010-01-08T07:22:00.000-08:002010-01-08T07:22:35.627-08:00Distributiekaart uit tweede wereldoorlog
klik op de foto om te vergroten
1944 Voor de distributie van voedsel golden in W. O. II ontzettend strenge regels.
Afgezien van de kaarten voor een bepaald artikel (zoals brood) bestonden er grote genummerde vellen, waar pas later van bekend gemaakt werd welk artikel bij welk nummer zou horen. Bijvoorbeeld: op nr 24 kan je boter krijgen. Zo'n mededeling werd in de krant bekend gemaakt.
Je Adminhttp://www.blogger.com/profile/04442193763326167917noreply@blogger.com0